Zaterdag 29 Aug landen we in Denver. We vliegen met Icelandair met een overstap op Reykjavik. Esther heeft ons in Nederland online ingechecked voor de complete vlucht. Bij het inchecken krijgt ze de melding dat ik geen goedkeuring heb voor Denver. Ze belt nog met Fred van Icelandair en die verzekert ons dat er geen probleem is. Waarschijnlijk iets met de Esta. Nou dat hebben we gemerkt, bij het overstappen werd ik 15 minuten voor het boarden uit de rij gehaald om een extra check te krijgen; het volledige werk van tascontrole en bomcheck. Ik zat in de rij met een super gestresste passagier die naar Washington moest vliegen en heb haar zelfs mijn plek in de aangeboden.
Ach mijn vliegtuig vertrok over 10 minuten, die van haar over 5 minuten! De controle beambten waren zeer vriendelijk en verzekerden ons dat ze niet zonder ons zouden vertrekken. Eindelijk was ik aan de beurt, struikelde de vrouwelijke beambte bijna over mijn schoenen en hebben we vooral gelachen omdat ik in Nieuw Zeeland ook de bomcheck kreeg. Ik werd bedankt voor de vriendelijke ontvangst, want ja je kunt je voorstellen dat de meesten in de rij deze extra controle niet in dank afnamen. Wat ik kan vertellen is dat Esther helemaal geduldig alleen op mij heeft staan wachten en dat het vliegtuig op ons heeft staan wachten! We kunnen eindelijk instappen.

Terug in Denver..
In een uur tijd lopen we alle controles door. Dit keer stelde het invullen van custom declaration formulier weinig voor. We hebben deze niet in hoeven te leveren. Wel hebben we bij een paal digitaal ons paspoort moeten laten scannen, foto laten maken en antwoord gegeven op de vraag alles met nee beantwoord? Helaas waren wij geen sweeties op leeftijd, volgens een super lieve ambtenaar, kregen we geen voorrang en hebben in de rij staan wachten. Maar dat vindt niemand erg in de rij, en kunnen we er allemaal om lachen.

Onze bagage ligt voor het oprapen, waarna we gauw doorlopen naar de shuttle die ons naar Alamo brengt waar onze SUV staat te wachten. Welke auto hebben we deze keer? Het is al bijna donker, terwijl we in de shuttle zitten, het is bijna 20.00 uur. Ook hier hoeven we niet al te lang te wachten. Esther maakt nog een praatje in de rij met een Frans echtpaar en een Amerikaanse oma.
Het regelen van de auto gaat snel, Faoud probeert ons nog een pakket road assistance aan te praten, maar we weten wat we willen. Een vriendelijke Alamo medewerkster helpt ons verder met de auto. Ze is een beetje jaloers op onze onze 4 weken vakantie, en onder tussen geeft ze ons vakkundig haar advies. We mogen kiezen tussen een zwarte Jeep, een grijze ? en een blauwe Hyundai. We kiezen de blauwe Hyundai vanwege de 4 weel drive, die we nodig hebben in de bergen.

Op naar ons hotel, we hebben een overnachting geboekt in het Hyatt Place in Denver. Dit is 11 minuten rijden vanaf Alamo, volgens de uitgeprinte routebeschrijving. Esther rijdt zoals altijd vakkundig met de auto weg ondanks dat we moe zijn van de reis. Ook hier worden we uitgezwaaid met veel humor door een andere Alamo medewerker, na de vraag of we uit de UK komen. Maar mijn navigeren in het donker maakt de reistijd helaas een half uur langer. Haha hier ga ik maar niet zo nauwkeurig over schrijven, vullen jullie dit zelf maar in. ?????????

Bij de receptie van het hotel worden we hartelijk ontvangen door een jonge receptioniste. Ze ziet dat we uit Nederland komen en roept dat ze altijd al naar Amsterdam wil reizen. Maar dat het er nooit van is gekomen. Ze vraagt ons wat het weer is in de winter en we zeggen tegelijk cold! Maar ja, denk ik dan, in Denver Colorado zijn ze wel wat gewend..

Onze kamer is fantastisch. We hebben elk een kingsize bed, maar in dezelfde kamer staat een hoekbank. Hangt er een grote TV, hebben we zelfs een salontafel een pantry met koelkast en waterkoker. En dan vergeet ik zelfs de badkamer en de bureautafel.

Voor nu gaan we lekker douchen en slapen. Eens kijken of we van de jetlag af kunnen komen.

Morgenavond is onze eerste nacht op de camping. Rocky mountains here were come...

Weltrusten,
Esther en Mariejose