We staan weer op tijd op. We zijn inmiddels helemaal gewend...ontbijten, afbreken, inpakken en dan ff tandenpoetsen. Zo ook deze ochtend. Op een mooie tijd rijden we weg om richting Arco te gaan. Dit gaat allemaal voorspoedig. We moeten onze route iets omgooien, omdat een weg dicht is. Maar geen probleem. In Arco besluiten we een KOA camping te nemen. Na de camping zonder douche is dat wel weer prettig. Gelukkig is er plek. We zetten onze tent op en dan nog ff heerlijk relaxen. Tis vakantie dus dat hoort er ook bij. Boekje, drinken, chippies!!! Oja en weer tijd voor de was...dat moet af en toe ook gebeuren.

De volgende ochtend doen we rustig aan en rijden naar craters of the moon. Een heel mooi nationaal park wat inderdaad op een maanlandschap lijkt. Inderdaad Hilda....lijkt wel een beetje IJsland.
Hier beklimmen we een vulkaan, en genieten vanuit super mooie uitzicht. Alles is zwart! Na een heerlijke dag rijden we terug naar de camping, maar een paar kleine tussenstops voor het zoeken naar een cache. We zitten nu in Idaho en deze staat hebben we nog niet.

Mariejose zorgt aan het eind van de dag weer voor een lekkere maaltijd. Nog even in de relax stand en dan naar bed. Dat kwam iets eerder dan gedacht, want de het begint te regenen. Dat hebben we nog niet eerder gehad.
De regen houdt hele nachten helaas. In de ochtend is het wel droog, dus snel alles inpakken en wegwezen. Helaas moeten we de tent zeiknat inpakken. Maar verder is alles wel droog. Nu op naar Salt Lake City. Hier hebben we gelukkig een hotel.

De reis gaat heel snel. We hebben heel slecht weer, dus veel behoefte om uit de auto te gaan hebben we niet. Ff een pitstop voor koffie/Sprite en het toilet maar verder niets.....totdat.....er gaat een oranje lampje branden in de auto. Ik heb echt geen idee, zo'n lampje heb ik niet. Dus snel een afrit zoeken en het boekwerk erbij. Al snel blijkt er iets met de banden spanning...das toch raar. Ik loop toch maar ff een rondje om de auto en wat denk je. Links achter, ik hoor de band leeglopen. Inderdaad een enorme spijker erin.... en nu. Band verwisselen? Dat heb ik nog nooit gedaan. Aaahhhhhhhhh

We staan op een hele rustige plek, dus geen verkeer. Gelukkig zie ik al snel een auto de afrit oprijden. Dus ik naar de weg en zwaaien. Gelukkig stop deze hele aardige man. Ik vraag of hij een band kan verwisselen en gelukkig kan hij dat. Maar ja....de hele uit moet leeg, want de band ligt onder al onze zooi.
Gelukkig weet hij dat er een paar mile verder op een Tire shop is, dus of ik dat haal met de auto. Ik denk van niet, maar we gaan het toch proberen. Heel rustig rijden we verder en hij achter ons aan. Maar al snel blijkt...Dit halen we nooit.
Ik zet de auto veilig aan de kant en deze aardige man rijdt door naar de shop en hij stuurt hulp. Niet veel later arriveert de hulp. Onze band wordt weer opgepompt en in rap tempo moet ik achter de hulp aanrijden.

Nou in de shop staan de mannen voor ons klaar...het lijkt de pitstop bij de F1 wel. We zijn de auto nog niet uit of de band is er al af. We worden in een wachtkamer gezet....overal hangen geweien. Ff geduld en al snel kunnen we weer verder. De band is vakkundig gemaakt en wij kunnen weer verder. Wat een belevenis. Dit hebben we in al die jaren nog nooit gehad.
Ervaring rijker en super aardige Amerikanen!

Later dan gepland komen we aan bij ons hotel in Salt Lake City. We maken nog een kleine wandeling in de buurt en nemen een kijkje in de shopping center.
Het is mooi geweest voor vandaag.

Groetjes!